-
1 węg|iel
m 1. sgt Geol., Górn. coal- węgiel opałowy a. na opał stove coal- zasoby węgla coal reserves- pokład/złoże węgla a coal seam/deposit- kopalnia węgla a coal mine, a (coal) pit- wydobywać a. urabiać węgiel to extract a. mine coal- kubeł na węgiel a coal scuttle- komórka na węgiel a coalhouse, a coal house US- palić w piecu węglem to burn coal in a stove- czarny jak węgiel as black as coal a. soot, coal-black2. sgt Chem. carbon- dwutlenek węgla carbon dioxide- tlenek węgla carbon monoxide3. zw. pl (bryła opału) piece of coal, coal GB; (bryła żaru) coal; (wypalona) cinder; (żarząca się) ember- żarzące się węgle live coals a. embers- przygasające węgle dying embers- dorzucić kilka węgli do pieca to put some more coals on the fire GB4. sgt Szt. (do rysowania) (artist’s) charcoal- rysować/szkicować węglem to make charcoal drawings/sketches5. Szt. (rysunek) charcoal (drawing)- □ biały węgiel Techn. water power, white coal US- węgiel brunatny Geol., Górn. lignite a. brown coal- węgiel drzewny charcoal- węgiel kamienny Geol., Górn. hard bituminous coal US- węgiel kopalny Geol., Górn. mineral coal- węgiel lekarski a. leczniczy Farm. ≈ carbo medicinalis (form of activated charcoal, used medically)- węgiel promieniotwórczy Chem., Fiz. radiocarbon- węgiel retortowy Techn. retort carbon■ siedzieć jak na rozżarzonych węglach to be like a cat on a hot tin roof, like a cat on hot bricks GB- spalić coś na węgiel to char sth completelyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > węg|iel
-
2 wypal|ić
pf — wypal|ać impf Ⅰ vt 1. (zniszczyć) [żar, ogień] to burn down; [słońce, upał] to parch, to scorch [roślinność]; to bake [ziemię]; (zniszczyć w środku) [ogień, pożar] to gut, to burn out [budynek, samochód]- łąki wypalone przez słońce meadows scorched a. parched by the sun2. (zużyć paląc) to burn [kubeł węgla]; to smoke [papierosa, cygaro, fajkę]- wypalony do połowy papieros a half-smoked cigarette- wypalać światło to keep the light burning (unnecessarily)3. (nadać trwałość) to fire, to bake [glinę, cegłę, naczynia]- wypaliła w piecu figurki z gliny she fired clay figurines in the kiln4. (zrobić znak) to burn [znak, piętno, dziurę]- deseń wypalony na drewnie a pattern burnt into wood5. (otrzymywać przez prażenie) to burn [wapno]; to roast, to torrefy [rudę]- wypalać węgiel drzewny to make charcoal6. pot. (powiedzieć nagle) to pipe up, to shoot [zdanie, parę słów]; (bez namysłu) to blurt (out)- wypaliła mu prawdę prosto w oczy she blurted out the truth to his face- „a ty jesteś idiota” – wypaliła w odpowiedzi ‘and you’re an idiot,’ she shot back7. książk. (wyczerpać emocjonalnie) to destroy [uczucia, wyobraźnię, nastrój]- bieda/nuda wypaliła w nich miłość poverty/boredom has destroyed their love- jest człowiekiem wypalonym wewnętrznie he’s burnt outⅡ vi 1. (wystrzelić) [pistolet, armata, działo] to go off, to fire- wypalić z pistoletu to fire a gun- rewolwer nie wypalił the revolver misfired2. pot. (udać się) [pomysł, projekt, sprawa] to be a success- jego plan nie wypalił his plan misfiredⅢ wypalić się — wypalać się 1. (zużyć się) [świeca, zapałka, ogień] to burn (itself) out; [papieros] to burn away 2. książk. (wyczerpać się) [uczucie, żądza] to die away; [wyobraźnia, zapał] to come to an end 3. książk. [osoba] (fizycznie, emocjonalnie) to burn oneself out; (zawodowo, twórczo) to get a. go staleThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wypal|ić
См. также в других словарях:
węgiel — m I, D. węgielgla 1. blm «skała osadowa, organiczna, o barwie od brunatnej do czarnej, powstała (głównie w górnym karbonie, permie i trzeciorzędzie) z resztek substancji roślinnych, z domieszek produktów ich rozkładu oraz z substancji… … Słownik języka polskiego
wiadro — n III, Ms. wiadrodrze; lm D. wiadroder «naczynie walcowatego kształtu, lekko rozszerzone u góry, zwykle o pojemności 10 12 litrów, najczęściej blaszane, zaopatrzone w ruchomy, kabłąkowaty uchwyt, używane jako pojemnik, przeważnie na płyny lub… … Słownik języka polskiego
wypalić — dk VIa, wypalićlę, wypalićlisz, wypalićpal, wypalićlił, wypalićlony wypalać ndk I, wypalićam, wypalićasz, wypalićają, wypalićaj, wypalićał, wypalićany 1. «zniszczyć coś ogniem, żarem, wysoką temperaturą; spalić do ostatka; także: paląc wydrążyć»… … Słownik języka polskiego
